Kuru şehirlerde gördüğüm nemli köpek burunları duygulandırıyor beni. Acıyorum kendime o anlarda.
Üniversitede yaşadığım şehir de ayrı bir kuru ve soğuktu. Uzun süren kış aylarında sadece deniz seviyeme inmek için evden çıktığım zamanlar olmuştur. Çünkü bence acı yemek gibi soğuk yemek te insanın mazoşistliğidir ve gerek yoktur. Hayatta fena hazları olan şeyler var, uu.
Ben hayvana, bitkiye de yabancıyım. Öyle çimlerde koşmak gibi özenişlerim var ancak koşamam. Nereye bastığımı bilmem gerek. Kaymak betonlarda her türlü yabancı maddeyi görebiliriz. Ancak çimlerin arasında göremem. O canlılarla tanışmadığımdan işkillenirim. Toprağa basıp enerji atmak olayı benim için evde iki saksıya basmaktır. Kötü yaşam..
En mutlu olduğum doğa koşulu su altı. Oradaki canlılarla da aram iyi. Deniz atı kovalamayı, kestanelerin bana batmalarını, balıkların ayaklarımı öpmelerini sevdim hep. Teknemi oyunlarıyla devirme noktasına gelen yunuslara bile kızmıyorum. Su acıyı azaltır, temizliktir. Mutsuzsan denize bakmaya gidersin.. Kızgınsan denize taş atarsın.. İçin doluysa çirkinleşip boşaltırsın bazen =) Akıntı olmasa su bunları taşıyamaz. Sır saklamak ağırdır.. Bu ağırlıktan köpürür su bazen.. Her yaz insanlar büyük bir saygıyla ziyaret ettiğinden göklere çıktığı da oluyor. O kadar da havası olsun, buhar suyun ruhudur =)
4 yorum:
yazı tipini ve arka planı falan çok beğendim, az biraz kopya çeksem anlatsan :)
teşekkürler =) rengi ve yazı stilini ayarlardan seçtim.. Hazır blog şablonu seçimi olan sitelerden de görünümü =) yaz stiliydi aslında ama şimdi enerji veriyor diye kışın da iyi gittiğini düşünüyorum, sıkılana kadar kullanacağım, mevsimlik olamadı =)
ama çook şeker :) bence mevsimlik olması daha bir şeker. Merakla takibindeyiz o halde :) bir de sana zahmet yorumlarda kelime doğrulamayı kaldırabilir misin :)
=) farkında değildim, teşekkürler uyarınız için =)
Yorum Gönder