Bahar kadındır, yakındır..
İBB Şehir Tiyatroları'nda Gül'e Ağıt oyununu izledim. Prömiyere denk gelmişken duygularımız da katmerlendi, katmerlendi ve yine katmerlendi. Güldünya'nın hikayesiydi..
" Güldünya Tören (1982; Budaklı, Güroymak, Bitlis - 26 Şubat 2004, İstanbul, akrabası tarafından tecavüze uğrayıp hamile kaldığı için aile kararıyla öldürülen ve töre cinayetlerinin sembollerinden olan kadın." Şubat 2004.
Oyundan az bir zaman sonra çalıştığım vakıfa yardım başvurusu için bir kadın geldi. Şubat 2022. Ses tonu, vurgulamaları, şivesi oyundaki Güldünya olan Aslı Nimet Altaylar ile aynıydı. Kadının benimle paylaştığı da "Eşim bizi terk etti, 1 çocuğum var, şiddet gördüm, burnumu kırdı, üzerime kaynar su döküp beni yaktı.." Şubat 2022. Maskesini indirip dağılan burnunu gösterdi. Şubat 2022. Annesi babası ölmüş. Güldünya'nın yaşıyordu. Şubat 2004.
Yaşım ilerledikçe kendi gezegenimde, gözümde kadınlar yüceldikçe eriller küçülüyor. Ataerkiye öyle bir dayanmışlar ki, çatlamaya devam ettiği sürece düşüyorlar, küçük parçalar halinde. Küçük çoğunluk.. Çığ olup patlayacakları gün dünya parlayacak.
Güldünya'ların kömür karası saçları zeytinyağlı sabunla yıkansın tertemiz, mis günler olsun dileğimiz.. Güldünya yok.. Zeytin? Zeytinyağı? Saçlar beyazlıyor, mis gibi sıkıntılarımız var..
Her şeye rağmen enerjisi dağlar gibi, ruhları okyanus, saçları renkli renkli, elbiseleri, kokuları çiçekli kadınlar.. Bahar kadınlar..
Kutlu olsun! Tüm adımlar, tüm gülüşler, tüm direnişler, tüm kazanımlar.. Kutlu olsun. İyi ki 💜
Peradi Ensemble
