..Kışı Makarna Yapalım..

Her yağmur yağdığında düşünürüm ben. “Yüce rabbim yine makarna süzüyor..” diye. Şimşekler de aslında ocak çakmağı olabilir…

Evrenin bize sunduğu doyurucu bileşenlerin en babasıdır makarna. Bukalemun gıdadır, siyah ayakkabı gibidir. Her şeye uyum sağlar. Hem avamdır hem burjuvadır. Fesleğen-mantar-tavuk makarna ilişkisi acayip entrikalıdır. Közde patlıcanla kaçamağı herkes tarafından onaylanmaz. Ketçap ve mayonezle bileşimi çok rutindir.. Ve krema cilasıdır onun.. Yoğurt komşusudur.. Herkes için bir şekli vardır, düdükler için bile..

Öğrenci evlerinin demirbaşıdır. Bir kişi 4 yıllık öğrencilik yaşamı boyunca ortalama 385 kg makarna yer.. bence.. :D yani öyle hesapladım…

Çok sevdiğim iki arkadaşım makarnayı müzik gurubundan çıkarmak istedikleri elemanlar için kullanırlar mesela. Gruptan birinin çıkarılmasına karar veriliyor diyelim. Bir evde toplanıyorlar.  Makarna pişiriliyor, yeniyor, konu açılıyor. Hallediyorlar elemanı. Sonra soruyorsun nerde nasıl falan diye. Makarna yaptık biz onu diyorlar.. Orijinal adamlar var çevremde.

Kuskus vardır bir de.. Biraz karaktersiz.. Pilav mı makarna mı kararsız. Makarnaya daha yakın durmakta.. Adı değişik olsaydı belki daha sevimli olabilirdi.

Erişte var ya erişte işte o anadolunun makarnası. İmece usulü..  Çemberini örtüp “hamur yapmak”amacıyla bir evde toplanan  tombik tombik, göbekli, memeli teyzelerin hep beraber el attıkları erişte.. O muhabbetler süper. Paylaşım süper. Makarna fabrikalarındaki gibi değil hiçbir şey. O hamurlar açılır kesilir  Bir kısmı katmer gibi pişirilir, yanına çay demlenir.. Teşekkür anlamında sunulan bir hamur parçası, bir ince belli ne güzel… Belki de asla teşekkür beklemeyen kadınlar ve misafirperver bir ev sahibesidir .. Şehir bozdu bizi. Kevgirden tam geçemedik.. Rabbim bizi süz.. Gerekirse makarna yap..